„Rdest ptasi wykazuje wielokierunkowe działanie. (…) oczyszcza, wzmacnia, mineralizuje, regeneruje i uszczelnia wszystkie naczynia (…) Działa oczyszczająco, wzmacniająco.
(…) Rdest ptasi powinien być stosowany we wszystkich chorobach. ”– Xięga Zielarska, Elżbieta Zielińska
Rdest ptasi występuje w całej Europie. Jest rośliną pospolitą. Rośnie na polach, pastwiskach, dróżkach i nieużytkach. Nasiona tej płożącej się rośliny chętnie zjadają ptaki, również świnie – stąd jej ludowa nazwa – świńska trawa.
W tradycyjnej fitoterapii rdest ptasi był stosowany na choroby nerek, pęcherza, opuchlizny, w kamicy nerkowej oraz jako lek przeciwcukrzycowy. Stosowano go również w chorobach żołądka, wątroby, w biegunkach i na glistnicę. Jest także wykorzystywany w homeopatii.
Jak widać roślina ta wykazuje wielokierunkowe działanie. Można by napisać książkę o możliwościach wykorzystania tej niepozornej rośliny. W ślad za księgą zielarską Elżbiety Zielińskiej – polskiej zielarki, botanika, znawcy medycyny chińskiej, wymieniamy tylko te najważniejsze działania.
Rdest ptasi oddziałuje na wszystkie błony śluzowe i ogólnie na tkankę łączną, na nabłonek wyściełający wszystkie narządy – szczególnie miąższowe. Oczyszcza je, wzmacnia, mineralizuje, regeneruje i uszczelnia. Dzięki krzemionce następuje zwiększenie elastyczności tkanek ektodermicznych, czyli ich regeneracja i gojenie. Zapobiega demineralizacji kości.
Działa oczyszczająco, wzmacniająco, przeciwzapalnie, uszczelniająco na naczynia krwionośne. Hamuje rozwój bakterii, działa ściągająco, przeciwbiegunkowo. Usuwa z organizmu nadmiar jonów sodu, chloru, mocznika i innych produktów przemiany materii. Chroni cały organizm przed szkodliwymi metabolitami, zwłaszcza wątrobę, drogi żółciowe i drogi moczowe przed powstawaniem złogów. W przypadku gruźlicy zmniejsza krwawienie, pocenie się i ułatwia odksztuszanie.
Rdest ptasi wykazuje działania przeciwcukrzycowe. Powoduje zmniejszenie się cukru wydalanego z moczem, powikłań w postaci zapalenia błony śluzowej, skłonności do czyraczności. Polepsza się samopoczucie w postaci orzeźwienia uspokojenia =, następuje zmniejszenie pragnienia.
Rdest powinien być stosowany w większości chorób. Przetwory z ziela rdestu ptasiego są stosowane w chorobach układu krążenia, w osłabieniu odporności i elastyczności naczyń krwionośnych.
Ziele rdestu ptasiego ma ogromne zastosowanie w leczeniu przewlekłych chorób układu moczowego, w stanach zapalnych, piasku i kamicy, w skazie moczowej, XXX artretyzmie a także w stanach zapalnych błon śluzowych przewodu pokarmowego, w zatruciu wątroby, we wrzodach żołądka i dwunastnicy, w nadmiernej fermentacji jelit, we wzdęciach i biegunkach. W chorobach układu oddechowego, w nieżycie oskrzeli, gardła i krtani, w kaszlu, pylicy, w astmie oskrzelowej, gruźlicy płuc.
Rdest ptasi ma swoje zasługi przy leczeniu złej przemiany materii, cukrzycy, otyłości, w dermatozach – zapaleniu skóry, trądziku, XXXX. Podawany zewnętrznie działa przeciwzapalnie i bakteriobójczo na skórę i błony śluzowe. Młode pędy rdestu ptasiego dodawano do wiosennych sałatek. Przy długim stosowaniu należy robić przerwy i zwrócić uwagę na możliwość niedoboru witaminy B1.
Ziele rdestu ptasiego – zbieramy rośliny dziko rosnące i suszymy w miejscu przewiewnym, ciepłym i zacienionym.
W zielu znajdują się związki czynne: flawonoidy (awikularyna, hiperozyd i kwercetyna) garbnik, fendokwasy.
